moje życie ani trochę nie przypomina życia bohaterów książkowych? Nie jestem adoptowana, mama nie ma tatuaży, nie ma raczej szans na to, że nasza rodzina wyląduje w opiece społecznej, a mnie przydziela do kuratora. Rodzice nie są alkoholikami, narkomanami ani nawet zakamuflowanymi transwetytami, przebirajacymi się w domu w zakazane ciuchy. Nawet moje imię jest śmiertelnie nudne. Spójrzmy prawdzie w oczy: wszystko sprowadza się do tego, że moje życie jest po prostu tragicznie ZWYCZAJNE. Tak dalej być nie może! Przecież wkoncu musi wydarzyć się coś ważnego, co na zawsze zmieni mój los. Dlatego postanawiam: zaprzyjaźnie się z oryginalnymi i nietuzinkowymi ludźmi, nauczę się pić kawę(bohaterki tragiczne nie rozpoczynają dnia od płatków śniadaniowy Cheerios i kubka kakao) i rozkocham w sobie Justina Stathama( dzięki zmianie stylu ubierania na vintage i doskonałej znajomości najlepszych solowek gitarowych świata). Moje tragicznie zwyczajne życie musi w końcu nabrać tempa. Zaczynam już od jutra!

Moje życie nadal jest tragicznie zwyczajne. Wciąż nie mam chłopaka, nie umiem się całować i nikt mnie nie rozumie. Do tego w domu zrobiło się strasznie ciasno, bo zamieszkał z nami dziadek, jego synek niemowlak (czyli mój wujek) i pies, który pożera meble. W dodatku mama poszła na kurs prawa jazdy (u bardzo przystojnego instruktora), a tata wpadł w oko atrakcyjnej sąsiadce. Dziennik Rachel. Męki dorastania to dalszy ciąg przygód tragicznie zwyczajnej nastolatki z Saffron Walden. Książka Joanny Nadin to bezkompromisowa i przezabawna powieść o dojrzewaniu i nastoletnich perypetiach we współczesnej wielokulturowej Anglii.

Tak, tak, tak! Oficjalnie ogłaszam - wreszcie mam chłopaka! To Justin, rockowe bożyszcze całej szkoły. Nasz związek jest dokonały pod każdym względem: dojrzały, partnerski i pełen szalonych uczuć. Tylko dlaczego, skoro wszystko jest takie idealne, po głowie ciągle chodzi mi Jack? Pomocy! Po raz trzeci zapraszam Was do mojego tragicznie zwyczajnego świata!

moje życie ani trochę nie przypomina życia bohaterów książkowych? Nie jestem adoptowana, mama nie ma tatuaży, nie ma raczej szans na to, że nasza rodzina wyląduje w opiece społecznej, a mnie przydziela do kuratora. Rodzice nie są alkoholikami, narkomanami ani nawet zakamuflowanymi transwetytami, przebirajacymi się w domu w zakazane ciuchy. Nawet moje imię jest śmiertelnie nudne. Spójrzmy prawdzie w oczy: wszystko sprowadza się do tego, że moje życie jest po prostu tragicznie ZWYCZAJNE. Tak dalej być nie może! Przecież wkoncu musi wydarzyć się coś ważnego, co na zawsze zmieni mój los. Dlatego postanawiam: zaprzyjaźnie się z oryginalnymi i nietuzinkowymi ludźmi, nauczę się pić kawę(bohaterki tragiczne nie rozpoczynają dnia od płatków śniadaniowy Cheerios i kubka kakao) i rozkocham w sobie Justina Stathama( dzięki zmianie stylu ubierania na vintage i doskonałej znajomości najlepszych solowek gitarowych świata). Moje tragicznie zwyczajne życie musi w końcu nabrać tempa. Zaczynam już od jutra!

Moje życie nadal jest tragicznie zwyczajne. Wciąż nie mam chłopaka, nie umiem się całować i nikt mnie nie rozumie. Do tego w domu zrobiło się strasznie ciasno, bo zamieszkał z nami dziadek, jego synek niemowlak (czyli mój wujek) i pies, który pożera meble. W dodatku mama poszła na kurs prawa jazdy (u bardzo przystojnego instruktora), a tata wpadł w oko atrakcyjnej sąsiadce. Dziennik Rachel. Męki dorastania to dalszy ciąg przygód tragicznie zwyczajnej nastolatki z Saffron Walden. Książka Joanny Nadin to bezkompromisowa i przezabawna powieść o dojrzewaniu i nastoletnich perypetiach we współczesnej wielokulturowej Anglii.

Tak, tak, tak! Oficjalnie ogłaszam - wreszcie mam chłopaka! To Justin, rockowe bożyszcze całej szkoły. Nasz związek jest dokonały pod każdym względem: dojrzały, partnerski i pełen szalonych uczuć. Tylko dlaczego, skoro wszystko jest takie idealne, po głowie ciągle chodzi mi Jack? Pomocy! Po raz trzeci zapraszam Was do mojego tragicznie zwyczajnego świata!

moje życie ani trochę nie przypomina życia bohaterów książkowych? Nie jestem adoptowana, mama nie ma tatuaży, nie ma raczej szans na to, że nasza rodzina wyląduje w opiece społecznej, a mnie przydziela do kuratora. Rodzice nie są alkoholikami, narkomanami ani nawet zakamuflowanymi transwetytami, przebirajacymi się w domu w zakazane ciuchy. Nawet moje imię jest śmiertelnie nudne. Spójrzmy prawdzie w oczy: wszystko sprowadza się do tego, że moje życie jest po prostu tragicznie ZWYCZAJNE. Tak dalej być nie może! Przecież wkoncu musi wydarzyć się coś ważnego, co na zawsze zmieni mój los. Dlatego postanawiam: zaprzyjaźnie się z oryginalnymi i nietuzinkowymi ludźmi, nauczę się pić kawę(bohaterki tragiczne nie rozpoczynają dnia od płatków śniadaniowy Cheerios i kubka kakao) i rozkocham w sobie Justina Stathama( dzięki zmianie stylu ubierania na vintage i doskonałej znajomości najlepszych solowek gitarowych świata). Moje tragicznie zwyczajne życie musi w końcu nabrać tempa. Zaczynam już od jutra!

Moje życie nadal jest tragicznie zwyczajne. Wciąż nie mam chłopaka, nie umiem się całować i nikt mnie nie rozumie. Do tego w domu zrobiło się strasznie ciasno, bo zamieszkał z nami dziadek, jego synek niemowlak (czyli mój wujek) i pies, który pożera meble. W dodatku mama poszła na kurs prawa jazdy (u bardzo przystojnego instruktora), a tata wpadł w oko atrakcyjnej sąsiadce. Dziennik Rachel. Męki dorastania to dalszy ciąg przygód tragicznie zwyczajnej nastolatki z Saffron Walden. Książka Joanny Nadin to bezkompromisowa i przezabawna powieść o dojrzewaniu i nastoletnich perypetiach we współczesnej wielokulturowej Anglii.

Tak, tak, tak! Oficjalnie ogłaszam - wreszcie mam chłopaka! To Justin, rockowe bożyszcze całej szkoły. Nasz związek jest dokonały pod każdym względem: dojrzały, partnerski i pełen szalonych uczuć. Tylko dlaczego, skoro wszystko jest takie idealne, po głowie ciągle chodzi mi Jack? Pomocy! Po raz trzeci zapraszam Was do mojego tragicznie zwyczajnego świata!